la selva, tranquilo nada mas

weer eens een berichtje, en nu zo waar met foto´s, maar wel wat kleiner dan normaal. wat heb ik zoal gedaan? ik geloof dat ik de vorige keer nog in pucallpa was. Inmiddels ben ik in Iquitos, de stad waar geen weg naar toe gaat. we zijn vanuit Pucallpa met een boot in ruim drie dagen naar Iquitos gedobberd. De reis klonk aanvankelijk spannender dan dat hij was, drie dag op een boot volgepakt met mensen, dieren en vracht. Met vervoer in Peru lijkt het altijd zo te gaan dat je denkt dat de bus of boot op een gegeven moment echt vol zit......maar de Peruanen zouden Jan Maat nog wat kunnen leren vol is niet vol en het kan altijd voller. zo sliepen we zij aan zij in hangmatten waar op tussenstops dan nog meer mensen bij kwamen te hangen of onder je gingen liggen op een matje. er staat echt overal vracht en zo hier en daar zijn nog wat dieren weggestopt, op een gegeven moment kreeg ik echt een ark van noah gevoel we hadden kippen (voor te eten maar leven is het beste conserveringsmiddel dus liepen die een beetje rond), een koe, een paar varkens, drie honden, een papegaai en een aapje aan boord. al met al was het een hele ervaring ook al heb ik eigenlijk niets gedaan.

de dagen erna waren spannender. In iquitos aangekomen hadden we vrij snel een jungletrip geregeld van vijf dagen. we waren naar een klein dorpje zo´n 150 km van iquitos afegereisd en vanuit daar nog dieper de jungle ingegaan met een kano om te kamperen, te wandelen, vooral kanoen omdat het regenseizoen is en dus eigenlijk alleen alles onder water staat, en uiteindelijk ook nog de ayahuasca te proberen. maar goed hier wat foto´s ter ondersteuning
er was niet veel te beleven op de boot maar ´savonds was het op het dek, tussen de vracht, wel te doen qua warmte en kon je toch wel hele goede zondsondergangen meemaken.


ook in de nacht vaarden we, wat enerzijds best vervelend was omdat we min of meer op de motor sliepen. maar ook ´snachts stopten we om mensen en vracht op te pikken of af te zetten. de dorpjes onderweg waren over het algemeen niet meer dan een paar riethuisjes. In de nacht geeft zo´n stop toch wel n beetje een idee van cocaine smokkel of iets dergelijks.


ter vermaak maar een potje pokeren


dan de jungle trip. we hebben veel dieren gezien, vooral vogels. ik dacht dat ik met mijn redelijke telelens toch wel ergens zou komen, maar dit is zo´n beetje hoe dichtbij ik het kon halen.


behalve natuurlijk met apen, nieuwsgierige beestjes. en de grap wie is nou de aap? of iets dergelijks is toch wel afgezaagd :)


opweg naar verder de jungle in kwamen we wat vissers tegen en we moesten nog inkopen doen. gewoon vanuit de kano handelen. chancho de selva wordt op een peddel in stukken gesneden.


chancho de selva wordt klaargemaakt. en hoe vet is de lichtval in de jungle


en dan begeeft je digitale rommel het natuurlijk. het is vochtig als een gek en daar kunnen die apparaten niet tegen (gelukkig alleen tijdelijk). zwart wit versie van:


er wordt een kano gemaakt: een boom kappen uithollen en dan verhitten zodat hij uitzet.


met dit schrale beetje foto´s moet het gedaan worden.

dan nog de ayahuasca: in de jungle groeit zo´n beetje alles wat in oma´s medicijn kastje staat en zo ook de medicijnen voor de geest. zo´n beetje ieder dorp heeft een sjamaan die alles van de jungle weet en allerlei drankjes kan brouwen. ayahuasca is een boom die je in stukken in water kan koken met tabak en wat andere kruiden erbij. na een dag koken heb je dan een groen-zwart drankje. als je dat drinkt dan wordt je eigenlijk gewoon heel erg ziek, aan alle kanten verlies je je lichaamsinhoud (lichamelijke reiniging), het andere effect is dat je ontzettend gaat halucineren (geestelijke reiniging).

nu was het zo dat wij in de mogelijkheid waren gekomen dit ritueel te gaan doen en daar zeg je dan geen nee tegen. uiteraard ging het weer op zijn peruaans: de sjamaan bleek ziek te zijn dus het ging niet door, en plotseling (als je je er niet meer op hebt ingesteld) blijkt het toch weer wel te gebeuren. we zaten daar dus midden in de jungle in de nacht met onze sjamaan, vlakbij een wc. dronken het goedje wat echt ontzettend smerig was en het begon. de sjamaan begon een melodietje te fluiten (om de goede geesten op te roepen), met eucalyptis takken te zwaaien (het ritme wat dit geeft zorgt ervoor dat je controle kunt uioefenen) en sjamaan sigaretten te roken (het verspreid een geur wat in ieder geval voor mij het overgeven opwekten). langzaam wordt je meegenomen in het ritme en begint de ayahuasca te werken. een half uur later zat ik op de wc en bleef een tijd daarnaar op en neer lopen. ondertussen beginnen de hulucinaties te komen. wat je ziet en ervaart gaat is niet meer echt in woorden te vatten en wordt al snel van dat hippie gezever: verbreding van je bewustzijn, niet denken of voorstellen maar letterlijk je gedachtes zien en meer van dat. de sjamaan begeleid je in dit alles, hij neemt zelf ook ayahuasca en zou daardoor kunnen zien wat er in je om gaat, zo zei hij op een gegeven moment dat ik me meer moest concentreren op het mediteren. soms stopte hij met zingen en was het volledig stil op de jungle geluiden na, wat echt heel bijzonder was. het duurde ongeveer vier uur (het was inmiddels half vijf) en toen stopte de sjamaan. het zwaarste stuk was voorbij en wij gingen in onze hangmatten liggen, maar tot en met de volgende ochtend zag ik nog vreemde dingen. nu ben ik uiteraard een beter mens geworden.....het klinkt misschien allemaal wat extreem maar ik kan het iedereen aanraden.

daarmee was mijn jungle trip ten einde gekomen.

een weekje opweg

zo! het is weer een week geleden dat ik uit ayacucho ben vertrokken. mijn eerste week als echte tourist zit er nu op. in eerste instantie zou ik vorige week woensdag al weg zijn maar helaas was mijn wekker niet afgegaan (je zou ook gewoon kunnen zeggen dat ik me verslapen had), dus werd het een dagje later. om 07:00 ´sochtends vertrok ik samen met mijn nieuwe reisgenoot Bea richting huancayo. zoals altijd een onverharde weg, dus dat was negen uurtjes hobbelen. ergens in een dranklokaal (dit klinkt erger dan dat het is, gewoon een cafe eigenlijk maar dan niet echt aangekleed) in huanuco kwamen we al snel in gesprek met wat peruanen en hadden zo de dag erna een rondleiding. onze ¨gids¨ was 26 maar het is toch wel apart om te zien in wat voor andere werelden we leven. zij is moeder (voor in peru ook vrij oud, veel vrouwen hebben zeker wel vijf jaar eerder maar soms ook 10 jaar eerder kun eerste, waarna er velen volgen). in onze rondleiding kwamen we nog bij een meertje waar een videoclip werd opgenomen, en wij gringo´s zijn natuurlijk een aparte verschijning en zitten nu dus ook in de clip, in klederdracht en wel. het waren overigens jehova´s dus we zullen waarschijnlijk niet op mtv te zien zijn.
dezelfde dag zijn we nog naar tarma gegaan, een grot in geweest en dan zoals een grot moet zijn: zonder verlichting zonder echte paden. met zijn achten en twee zaklampen en een touw rondklouteren. de gids wist ons allerlei interessante dingen te vertellen over de vormen van de stenen. zo waren er stenen die op een leeuw leken, of op een llama, een kip etc.
de volgende dag weer opweg, richting huanuco. volverwachtingen daar aangekomen bleek er niet zo heel veel te doen te zijn. daar weer een dagje ruines gekeken en toen over de zeer gevaarlijke een zeer mooie drugsroute naar pucallpa. dat gevaarlijkebleek bleek niet echt te kloppen, maar misschien hebben we ook wel geluk gehad.... de avond voor dat we gingen waren we nog ergens iets gaan drinken en sprak ik een narco. hij belde nog even om te checken of dat er niet iets aan de hand was. het blijkt dus toch nog wel iets te zijn wat leeft, en het is ook een groot probleem. vanuit amerika komt er heel veel druk om de cocateelt verboden te maken en ze ¨helpen¨ hier ook mee de drugshandel aan te pakken. dat terwijl coca opzich geen probleem is en ook heel veel wordt gebruikt voor andere dingen, zoals thee. daarnaast leven arme boeren in de jungle ervan, ze kunnen ook wel bijvoorbeeld cacao gaan produceren maar dat levert ongeveer tien keer zo weinig op als coca en is veel moeilijker te verbouwen. de regering stimuleert daarbij ook niet echt een andere manier van bestaan aan te nemen. maar goed, ik hoor er alleen maar verhalen over zonder er iets van mee te maken.
nu ben ik dus midden in de jungle, in pucallpa, en heb hier zo de touristische dingetjes gegaan en wacht op het moment vooral om weg te gaan. dat is nog niet zo makkelijk, ik wil namelijk met de boot naar iquitos, maar er is hier niet echt een kantoortje met daar de schema´s en prijzen. dus hebben we een paar uur door de haven gelopen en blijkt dat bijna niemand weet wanneer er waar een bood gaat. als het goed is ga ik morgen. ik heb mijn hangmatje en klamboe en waterzuiveringstabletten al, nu nog wat fatsoenlijk eten kopen en dan moet het lukken om dit boottochtje te overleven.
helaas voor jullie geen foto´s dit keer want ik heb deze week gewoon lekker analoog geschoten.

tio Jesus

mijn taallessen zitten er op en ik kan nu vloeiend spaans......of niet. vorige week woensdag had ik mijn laatste les en om dat te vieren ben ik samen met Roxanna mijn lerares, naar huanta geweest, een dorpje in de bergen. leuke omgeving waar veel bloemen gekweekt worden.


maar het hoogtepunt was toch wel de trip naar de jungle bij san francisco. samen met 32 kinderen uit een weeshuis uit tambo ter eren van de verjaardag van en mede mogelijk gemaakt door tia karen (alle begeleiders worden tia of tio (=oom tante) genoemd). zo ben ik uiteindelijk tio Jesus geworden, ik heb inmiddels al een behoorlijke baard vandaar, maar ik geloof toch liever dat in mij de weg, de waarheid en het leven zagen. het was super maar ook wel vermoeiend met de kinderen.




we moesten een paar uur wachten in een dorpje ergens, omdat er een olitanker was omgevallen op de weg en de bus moest omrijden, wij liepen alvast naar het volgende dorpje om daar te wachten.


zaterdag: we liepen naar een aantal watervallen.


zoals we allemaal weten groeit in de selva overal fruit in alle soorten en maten. Judith eet wat, ik weet niet hoe het heet, maar de naam zegt ook niet zoveel. Judith helpt bij het weeshuis, ze is er een aantal dagen per week en is geld aan het inzamelen voor wat spullen aan te schaffen en te bouwen (er komen douches en een broodbak machine maar ook spullen als luiers en babyvoeding). Dus bij deze ook de vraag om wat geld over te maken naar haar rekening, maar goed daarover stuur ik ook nog wel een mailtje.


zaterdag en zondag sliepen we bij een rivier waar je lekker kon badderen en kleren wassen en water kon halen om mee te koken.


fruit plukken bij een broer van een van de vaste tia´s. er zijn drie vaste tia´s de 24/7 sw kinderen verzorgen, dat zijn er dus 32 van tussen de 4 en 12, en nog ongeveer 8 die jonger zijn. iets wat dus bijna niet te doen is. ze hebben ook veel meer hulp nodig, in mensen en financieen. hier plukken worden sinaasappelen geplukt.


en er groeit mais


hier kijk je naar als wakker wordt, we sliepen onder een afdak op het platdak.

dat was het dan weer voor deze week. het zal vanaf nu minder worden met berichten maar vooral met foto´s omdat ik ga reizen, lo siento.

vooral foto´s

in zwart wit ja, ik heb n computer met photoshop geregeld, natuurlijk heb ik niet veel zin om mijn verblijf photoshoppend door te brengen maar deze vond ik wel de moeite waard: slapende wezens


ik heb een dagje met kinderen in een achterbuurt gespeeld. een man heeft daar een naschoolse opvang opgezet. er wordt niet echt voor de kinderen gezorgd omdat de ouders over het algemeen alleen maar werken en anders drinken.


mijn uitstapje naar Vilcashuaman. vijf uur rijden op onverharde weg een een overvol minibusje. maar dan heb je wel wat. een incatempel waar op een kerk is gebouwd voordat de tempel ontdekt was. eerst stond de kerk gewoon op een heuvel maar toen sendero (terroristen) in de jaren ´80 het politiebureau opbliezen bleek er meer achter te zitten, een zonnetempel.


ik ben geen ster in landschapfotografie, maar goed dit is het uitzicht.


we liepen naar nieuwe opgravingen buiten het dorpje door een korenveld, fijn dat ze even omkeek.





een loos boottochtje in een te kleine boot met te veel mensen op een meer bij....nog meer inca ruines!


hehe he eindelijk de markt, maar de mensen willen niet echt graag op de foto. maar goed toch nog een paar kunnen nemen, en wie weet komen er nog meer.





jammer van de onscherpte, op gevoel scherpstellen is ook niet ideaal. Maar goed ik kijk gewoon graag in de spiegel

dat was het dan al weer, voor volgende week staat op het programma, het kleine idylische dorpje huanta, weeskinderen in de jungle en wat nog meer voor bij komt.