semana santa

de grote feestweek zit er op: iedere dag meerdere processies waarbij verschillende beelden aanbeden werden. erg vreemd om te zien hoe mensen uit hun dak kunnen gaan als ze een levensgrote jesus pop van plastic zien. het heeft wel nog wat leuke foto´s opgeleverd, analoog echter, dus daar moet dus nog een tijd opgewacht worden. Na een aantal processies had ik het echter wel gezien dus heb ik ze niet allemaal bezocht.
erg mooi waren de afbeeldingen die de mensen op de grond maakte met gekleurd zaagsel en bloemen, alleen een beetje jammer dat zo´n processie er over heen loopt.

het einde van de week was wel het meeste interesant voor de ongelovigen, de feestjes. de meeste kroegen en discotheken zijn dicht vanwege semana santa, best vreemd op zich, maar dat zet de mensen aan om zelf grote feesten te geven, fugatas (kampvuur). families met grote kononialen huizen geven op de binnenplaats een feest.voor 5 sol kun je naar binnen, bij een kampvuurtje kunt gaan staan, peruaanse vrienden maken en dansen tot het licht wordt.

maar de klap op de vuurpijl was toch wel zaterdag, de echte feestdag. ´smorgens begint het met de stierenrace (waar ik helaas niet bij was) waarbij wat bloederige gebeurtenissen niet uit te sluiten zijn. in de avond is er ontzettend veel vuurwerk afgestoken en ´snachts om 04:00 is de laatste processie. daarbij wordt de allergrootste jezus wagen een rondje over het plein gedragen vanuit de cathedraal. hij past maar net door de deur van de kerk en wordt door 80 man gedragen. op torens gebouwd van bamoestokken zit allerlei vuurwerk gemonteerd wat naast je oren afgestoken wordt. vuurwerk moet je niet zien, maar voelen. de stukken vlogen me letterlijk om de oren. omdat iedereen de hele nacht doortrekt op het plein is het meerendeel van de mensen in de processie bezopen tot ergernis van de ware christen.

nu nog wat foto´s

deze twee zijn nog uit lima





Peruanen houden van voetbal, en weten over het algemeen meer van het nederlans elftal( La maquina naranja noemen ze het hier) dan ik


peter mijn huisgenoot


wendy


peter en peter de hostel eigenaar



straat waar mijn hostel zit


hanenvecht kamp






de kinderen van de familie die boven op de talenschool woont


zelfportret :)


en nog een


festival van forel en cavia. hier worden cavia´s gegeten, het schijnt zelfs zo te zijn (volgens de peruaanse schildering van het laatste avondmaal) dat Jezus ook cavia at. cavia´s worden niet alleen gegeten, het is ook nog een medicijn: wanneer je erg ziek bent pak dan een levende cavia en veeg hem over je lichaam, snij het beestje daarna open en je lees uit de ingewanden wat voor ziekte je hebt.


soldaten maken een bloemafbeelding met "vrede".

er zit weer een week op, wat gaat dat snel en lijkt lang te duren. ik heb het gevoel of ik al maanden weg ben. wat heeft mij deze week zo bezig gehouden? veel, maar vooral spaanse les, ik studeer hier meer dan dat ik normaal gesproken in nederland zou doen. Van 09.00 tot 13.00 heb ik les, met tussendoor een pauze wat inhoudt dat ik op het dakterras (ter afwisseling) spaans praat. Dit, onder een brandende zon, uitkijkend over de stad en het hanenvechtkamp van de buren. Ik heb "jammergenoeg" nog geen echte trainingen of wedstrijden van beestjes mogen bekijken maar wie weet komt dat nog. Na de spaanseles ga ik wat eten met een van mijn nieuwe huisgenoten en wat rondlopen, musea bezoeken en dat soort dingen.
ik woon nu in een zeer relax hostel met twee andere nederlanders. Het komt er eigenlijk op neer dat we met zijn drieen een kleine villa delen met ieder zijn eigen kamer, douche (met warm water!!) en wc. mijn huisgenoten Peter en Wendy zijn daarbij ook nog eens hele leuke mensen.
maar goed mijn spaanse les werpt zijn vruchten af ook al ken ik nog niet alle vruchten. zo bleek op de markt deze week. ik ging wat avocado´s halen om guacemole te maken, en vroeg dus om avocado´s want in het spaans noemen ze die gewoon hetzelfde. het marktvrouwtje keek mij vreemt aan en vroeg wat ik er mee wilde gaan doen. na uitleg werd ik hard uitgelachen door iedere verkoopster in de buurt.....o o o wat n domme gringo. In peru noemen ze avocado´s blijkbaar paltas en niet avocado, wat advocaat betekent, zo leer je in ieder geval wel je idioom.
Zo heb ik mij weer noodzakelijk verder verdiept in de peruaanse keuken, die uiteraard toch ook zijn mindere kanten heeft. ze kunnen het bijvoorbeeld niet laten om alles wat maar n beetje dier is in de soep te doen. ik heb de kippenpoten (de drie tenen) toch maar laten liggen. wel weer erg lekkere empenada´s samen met roxana, mijn spaanslerares, gegeten terwijl we uit konden kijken op een kleine, en heel vreedzame, demonstratie. en zo blijkt dat er veel onvrede is in Peru, wat ook vrij logisch is. In Lima woont namelijk ongeveer de helft van de hele bevolking, voor de macht te behouden hoeft een regering dus alleen de bevolking van Lima tevreden te houden wat er voor zorgt dat de rest van het land min of meer verwaarloost wordt.

het veel belovende semana santa is begonnen en daar zijn de eerste foto´s van binnen, ook al duurt het ontzettend lang om ze te uploaden (daarom maar een paar). ik heb nut twee van de vele prosessies meegemaakt en het is eigenlijk best saai, maar vooral heel leuk om te zien hoe ze er hier mee omgaan. Zaterdagavond kwamen onverwachts bij zo´n gebeurtenis uit toen we wat gingen eten. waar het eigenlijk op neer komt is dat er gedronken kan worden, dat mensen zich mogen verkleden en dat er vuurwerk kan worden afgestoken waarmee je ook wel n kleine aanslag zou kunnen plegen. Jesus, als beeld op een soort van carnavalswagen versiert met spaarlampen en kaarsen die uitwaaien wordt geeerd met zang dat tussen de lawinepijlen door te horen is. daarna maakt de stoet langzaam een rondje om de kerk en is het wel weer genoeg geweest. vandaag was het iets anders, er waren nog mensen op een paard gezet met een blik bier in hun handen die de optocht leiden, gevolgd door een kudden lama´s. Dit staat dan weer in contrast met de mensen die er echt veel om geven en huilend langs de kant staan omdat ze zo erg geloven.
hier wat foto´s, t gaat allemaal erg langzaam en mijn geduld wordt als maar minder dus ik ga dit bericht nu maar posten en we zien wel wat er allemaal opstaat.

Gringo

Hola, allilla! ik zit nu in in Ayacucho waar ik nu een maandje blijf. mijn eerste paar spaanse lessen zitten er al op en het gaat al redelijk. Ik ben blij om weg te zijn uit Lima, een veel te grote stad met niet heel veel sfeer en iedereen zegt dat het er gevaarlijk is waardoor je je er niet echt relax voelt. Er is echter helemaal niets gevaarlijks gebeurd terwijl ik wel alleen door het oude centrum heb gelopen, waar je, als je de verhalen moet geloven, niet heen kan gaan zonder gerold of beroofd kan worden. het enige ernstige wat ik aan Lima heb overgehouden is een zwaar verbrand koppie armen en voeten, de zon schijnt hier hard zeg. Verder blijkt dat je niets te zoeken hebt in Peru als je geen Spaans kan, ik voelde me behoorlijk verloren in Lima. Gelukkig loop je zo een peruaanse tegen het lijf die ziet dat ik een gringo ben en haar engels wil oefenen een gratis inkacola wil en volgens mij een potentieel echtgenoot gevonden dacht te hebben. samen met haar en haar dementerende moeder door de stad gelopen en naar de kerk gegaan en daarna maar weer afscheid genomen. 'savonds met de peruaanse jongen uit het vliegtuig afgesproken en werd meteen uitgenodigd om bij hem thuis te komen eten. ik werd getrakteerd op peruaanse specialiteiten als runder hard en Pisco sauer (margarita achtig, en echt peruaans ook al zullen chilenen zeggen dat het hun drank is).

maar goed, Ayacucho. dat is een heel ander verhaal, een klein stadje zeer gemoedelijk totaal afgelegen en een heftige geschiedenis. Dat laatste is vreemd om over te lezen als je er rond hebt gelopen. Nog geen 15 jaar geleden was er burgeroorlog en ayacucho e.o. was het hard daarvan. iedereen boven de dertig hier heeft waarschijnlijk gezien hoe er iemand op straat vermoord werd door dan wel terroristen (het lichtend pad of zoiets, communisten) of wel militairen ofwel iemand anders. Nu is het echter helemaal vredig ook al kan het er nog wel heftig aan toe gaan hier: zo'n twee weken geleden waren er stakingen in Peru en, zoals dat hier dan gaat moet iedereen daarbij mee doen. Er mag geen winkel open zijn, geen taxi rijden helemaal niets gebeuren. Wie daar niet aan mee doet heeft problemen en in Ayacucho zijn er daardoor toen 6 mensen vermoord waarvan 2 politieagenten. van dit alles zie je nu helemaal niets, je ziet alleen maar vriendelijke mensen, veel in klederdracht (je weet wel, van die oude vrouwtjes kauwend op cocabladeren, kleurijk gekleed, twee vlechten en een zwart bol hoedje). ik zit hier in een super relax hostel, super veel ruimte, eigen kamer, leuke eigenaar en andere gasten. tot zover het verhaal van deze gringo en foto's komen later, ik heb nog niet zoveel gedaan omdat het wel erg wennen is aan de omgeving en cultuur. Maar er is hier genoeg materiaal dus hou het in de gaten, de foto's zullen ook meer zeggen dan zo'n verhaaltje als dit....

hola

eindelijk ben ik er. Het was een lange reis met hier en daar wat vertraging maar zonder dat het echt problemen op leverde. Ik had net mijn vlucht in Frankfurt gehaald en hetzelfde gold in Caracas. Daar was ik wel op tijd maar niemand kon mij echt vertellen waar ik heen moest. Uiteindelijk stond ik een kwartier voor vertrek bij de goede gate en wilde ik mijn ticket afgeven en zei de kerel die daar stond dat dit niet mijn boardingpas was en dat ik maar even moest wachten. Hij ging gewoon verder met zijn werk en ik stond te wachten...na 5 minuten kreeg ik door dat hij niet van plan was mij te zeggen wat ik moest doen dus vroeg ik nog maar eens waar ik een boardingpas kon krijgen.. Een verdieping hoger zo bleek, wat nog steeds alleminst duidelijk was. uiteindelijk daar nog rond gevraagd en had ik nog op tijd mijn boardingpas. De stress was zowiezo allemaal voor niets omdat we echt nog een uur a anderhalf aan de grond stonden nadat onze piloot had gezegd dat we over een kwartiertje zouden vertrekken. De jongen naast mij die uit Peru kwam zei dit al, als iemand uit Peru een kwartiertje zegt dan is dat meestal een uur, en zo bleek. Aardige Peruaanse jongen, we hadden voor vandaag nog afgesproken om iets te gaan doen, ook wel leuk dus.
Vanaf het vliegveld ging het heel soepel, er stond al een taxichauffeur op mij te wachten en we gingen meteen, hij reed uiteraard als een gek. met extra gas geven als er mensen wilden oversteken en met enkele onderbrekingen de claxon in gedrukt houden reden wij richting het hostel. Natuurlijk sprak hij ook bijna geen engels dus dat was praten met handen en voeten, daarmee ook meteen mijn eerste les engels gehad: tot tien tellen en de dagen van de week en meer van die dingen...
Het is nu pas 07:22 dus ik heb nog de hele dag te gaan, Ik heb net lang geslapen maar werd toch al om 06:00 wakker....Nu ga ik maar eens kijken waar ik eigenlijk ben want ik heb geen flauw idee, gister in het donker aangekomen en was moe en had geen geld en ging maar gewoon meteen slapen. I´ll let you know.